Nuri Şahin olmak...

Belki bu yazının doğru zamanı şimdi değil, belki bir ay sonra oynanacak olan Almanya – Türkiye maçı daha uygun bir zaman olabilirdi, çünkü Nuri Şahin’i anlatırken, Nuri Şahin’i konuşurken, bu iki ülkeyi merkeze alıp, birşeyleri paylaşmak zorundasınız. Nuri o maç öncesi ve sonrası yine çok konuşulacak ve özellikle çok konuşacaktır. „Nuri, sen Almanya’da doğup büyüdün ama Türk Milli Takımı’nda forma giyiyorsun, duyguların nedir“ sorusu sıkça gelecektir, Nuri de saygısından ötürü, en az 1.200 kez cevapladığı bu soruyu yine cevaplayacaktır.

Oysa bu çocuğu böyle gazı kaçmış sorular ile meşgul etmeyip, çok daha farklı konularda fikrini sormak lazım. Mesela „Bundesliga’nın en köklü kulüplerinden birinde genç yaşına rağmen tartışmasız lider olup ve bazen de kaptan olmana rağmen, neredeyse her hafta Bundesliga’nın en iyi 11’i karmasına seçilmene rağmen, nasıl olurda Milli Takım’da çoğu zaman yok sayılıyorsun? Neden Kazakistan maçında bile ilk 18 kişilik kadroya alınmıyorsun?“ soruları çok mu art niyetli olur?

Ya da şöyle mi sorsak acaba? „Nuri, daha henüz 16 yaşındayken, seni üç takım istiyordu: Almanya, Türkiye ve Arsenal. Sen Türkiye’yi seçtin. Pişman mısın?“ Nuri bu soruya kamuoyunda mutlaka „hayır, pişman değilim“ cevabını verecektir. Saygısından. Ama gerçek düşünceleri? Bircok meslektaşının aksine yetenekleri sadece futbol ile sınırlı olmayan, çok zeki olmasıyla tanınan Nuri’nin, onun aksine Almanya’yı tercih eden Mesut Özil ve Sami Khedira’nın kariyerini yakından takip ediyordur. Bu ikilinin kısa zamanda, önce Almanya Milli Takımı’nda oynayıp, sonra da Real Madrid’e transfer oluşlarını doğru yorumlamıştır.

Onları kıskandığını zannetmiyorum, sonuçta Nuri’nin de zamanında birçok seçeneği vardı ve bugünkü görüntüsü ile Milli Takımı sıçrama tahtası olarak kullanmadan yine iyi bir kulübe transfer olma şansına sahip. Ama bir Milli Takım tercihinin ne kadar önemli olduğunu, sadece vatan, millet, sakarya ve „ailem böyle istedi“ ile sınırlandırmayacak kadar etkili olduğunu, Mesut/Khedira/Nuri örnekleri gösteriyor. Bundesliga kariyeri, hem Mesut hem de Khedira’dan daha uzun soluklu ve başarılı olan Nuri, seçtiği Milli Takım’da en verimli döneminde bile hiçe sayılırken, diğerleri Dünya’nın en iyi kulübüne transfer olabiliyor.

Borussia Dortmund Teknik Direktörü Jürgen Klopp, sahadaki sağ kolu Nuri hakkında „açıkçası neyi kötü yaptığını bilmiyorum, inanımaz bir oyuncu“ sözlerini rahatlıkla kullanabiliyor. Futbol yorumcularımızın ağızlarından düşüremediği ve Xavi ile örneklendirdikleri „oyunu iki yönlü oynayan oyuncu“nun yerli örneği Nuri Şahin’dir ama Bundesliga’da geçen sezon Bastıan Schweinsteiger’den sonra topa en çok sahip olan orta oyuncusu Nuri, Milli Takım’da dışarda kalırken, iki senedir piyasada olmayan ve en son İspanya’nın ikinci liginde kayıplara karışan Mehmet Aurelio, hiç dakika almadan Milli Takımın banko oyuncusu olabiliyor.

Nuri’nin yaşadığı bu olay, „sen bi çekil, abin gelsin“ muamelesinden başka birşey değildir. Hiç kimse Nuri’nin dilemasını teknik, taktik sebeplere açıklayamaz. Lobi sözcüğünü burada kullanmak yanlış olmaz sanki. Nuri’nin dert ortaklarını saymakta da sakınca yok; Halil Altıntop’un dramı da ortada. Milli Takımın her döneminde tercih edilmeyen bir isim oldu ve bu saatten sonra bunun değişeceğine inanmak güç. Nuri ve Halil gibilerin tek umudu, Guus Hiddink’in ısınma turlarından sonra, etrafındaki insanların etkisinden kurtulup, kendi iradasiyle kendi kadrosunu, kendi fikirleri doğrultusunda, seçmesi olasığıdır.

Nuri Şahin henüz 22 yaşında. Umuyorum ki, birgün hakettiği ilgiyi ve alakayı görecek. Bunu başardığı gün, biz de Mesut Özil gibilerin Türkiye’yi tercih etmesinde tekrar iddialı olabiliriz. Bu durum değişmedikçe, onları, bizi tercih etmeyerek, başka takımlarda elde ettikleri başarılar için alkışlamak ile yetinmek zorundayız...

Yazıya burdan da ulaşabilirsiniz: NTVSPOR.net